Erantzuna baiezkoa da, baina “bai” bat da, galdera berriak eta beste erantzun batzuk behar dituena. Bestelako azterketa-proposamen bat behar dugu, etxebizitza eskuratzeko aukerari buruz pentsatzeari utzi eta erabilera, ingurumen-inpaktua eta aurrezkia gaineratzea, eta lau alderdiak aldi berean ikustea. Ekosistema sozial eta ekonomiko baten aurrean gaudela ulertzea.
Ikuspegi horretatik, azken hirurogei urteetan etxebizitza-politikek utzitakoa errepasatzen dugu, eta gaur egunera arte iristen gara, 2008koaren intentsitate bereko bizitegi-krisi berri batekin. Edozein proposamen politikok daukagunean eta garenean oinarritu behar duelako.
Horixe da arazoari aurre egiteko proposamen zehatz eta bideragarrien abiapuntua. Ikuspegi berri batekin azkarragoa izan daiteke etxebizitza hutsak daudelako, eraikuntza industrialeko sistema berriak askoz azkarragoak direlako, birgaitzea etxebizitza berriak eraikitzeko puntua izan daitekeelako eta familien aurrezkia adreiluetan dagoela jakinda; baina ez da gauza bera aurreztea eta espekulatzea. Premiazko ekintzak antolatu, arautu eta aplikatzeko joera duen gizarte-testuingurua dago.
Perspektiba-aldaketa horrek hitzak aldatzera eraman behar gaitu. “Enplegua” “lan” bihurtzeak eta “ingurumena” izatetik “trantsizio ekologikoa” izatera aldatzeak gizarte desberdin baterako politika desberdinak garatzea erraztu dute. Hitzek ideiak eta ekintzak dituzte atzean. Hitz desberdinak, ekintza desberdinak. “Etxebizitza” izatetik “etxea” izatera pasatzeak aukera ematen du proposamen desberdinak pentsatzeko. Gonbidatu duzu inoiz norbait zure etxebizitzara afaltzera edo egin duzu zure etxera? Konponbideak daude, pluralean.
HITZLARIA:
Nekazaritza ingeniaria Madrilgo Unibertsitate Politeknikoan eta Lurralde Antolamendu, Hirigintza eta Ingurumen diplomaduna Valentziako Unibertsitate Politeknikoan.
Hirugarren sektorerako lan egin du Txilen eta Ekuadorren nazioarteko lankidetzan, eta Espainiako Caritaseko, FOESSA Fundazioko eta Tomillo Ekonomia Ikasketen Zentroko (CEET) gizarte-ekintzako zuzendaria izan da. Azken 20 urteetan, politika publikoen diseinuan oinarritu du bere zeregin nagusia, eta Justizia Ministerioari atxikitako Pluralismo y Convivencia Fundazio Publikoaren zuzendaria izan da, bai eta Justizia Ministerioaren Justizia 2030 Berrikuntza Planaren 2020tik 2023ra bitartean ere. Madrilgo Asanbladako diputatua izan zen 2015 eta 2019 artean, eta gaur egun Osasun Ministroaren Kabineteko zuzendaria da.
Microcracia, política para una nueva transición (ekologikoa) (2019) eta Casas (2025) lanen egilea da.
