Pepa Torres Pérez Jesusen Bihotzaren Apostolikoen Kongregazioko moja da. Filologia Hispanikoan lizentziaduna Madrilgo Unibertsitate Autonomoan. Teologian lizentziaduna Comillaseko Unibertsitatean. Gizarte-hezitzailea. Gaur egun, irakasle gonbidatu gisa lan egiten du Madrilgo Pastoral Goi Institutuan (Salamancako Unibertsitate Pontifikoan). Madrilgo “José Antonio Romeo” Teologia Garaikideko Katedraren Aholku Batzordeko kidea da. Ohiko kolaboratzailea <em>Alandar, Fe Adulta</em> eta <em>Éxodo</em> aldizkarietan. Irakaskuntza eta ikerketa teologikoa bazterkeriaren munduan konprometitutako pertsonei eta kolektiboei laguntzearekin konbinatzen ditu, bereziki emakumeei eta migratzaileei. Bere azken argitalpenak hauek dira: <em>Teología en las fronteras. De amor política y cuidados en tiempos de incertidumbre</em> (2020), <em>Decir hacienda. Crónicas de periferias</em> (2017) eta <em>Cartas a Francisco</em> (2017). Madrilgo Lavapiés auzoko kongregazio arteko komunitate batean bizi da (<em>Red interlavapiés</em> sorburua izan da, mugei eta prekarietateari aurre egiteko elkarri laguntzeko sarearen sorburua). Hainbat sari jaso ditu: Alandar saria (migratzaileen eskubideak defendatzeagatik, 2019); Albaceteko Udal Kontseiluaren saria (“Presondegia eta gizartea” koordinakundea sortzeagatik, emakume presoen eskubideen aldekoa, 2000). Gaur egun, <em>Red Miriam de espiritualidad</em> <em>ignaciana femenina</em> izeneko sarearen koordinatzailea da, eta Madrilgo <em>Revuelta de las mujeres en la Iglesia</em> taldeko kide aktiboa.